ΜΕΤΕΩΡΑ

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους που υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα,κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων.Τα μοναστήρια των Μετεώρων,που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους,είναι σήμερα το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος.Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά,σήμερα λειτουργούν μόνο έξι και τα οποία από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Γεωλογικό φαινόμενο
Η δημιουργία του γεωλογικού τοπίου,αν και έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολλούς Έλληνες και ξένους γεωλόγους,δεν έχει ακόμη ξεκάθαρα ερμηνευθεί.Είναι ενδιαφέρον το ότι ούτε η Ελληνική Μυθολογία ούτε οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και ούτε ξένος ιστορικός έχει αναφερθεί στο χώρο αυτό.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σ΄ ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία.Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν το τμήμα αυτό,όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο.Έτσι, αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους,αυτοί που υφίστανται σήμερα και ανάμεσά τους τη κοιλάδα του Πηνειού ποταμού.

Εγκατάσταση του μοναχισμού
Το άγριο και απροσπέλαστο τοπίο αποτέλεσε πρόσφορο χώρο για τους χριστιανούς ασκητές που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή σε χρονολογία που δεν είναι ακριβώς γνωστή.

Σύμφωνα με διάφορες γνώμες βυζαντινολόγων υποστηρίζεται ότι ξεκίνησε πριν από το 11ο αιώνα. Άλλες ιστορικές όμως πληροφορίες αναφέρουν ως πρώτο ασκητή οικιστή κάποιον Βαρνάβα που το 950-970 ίδρυσε την πολύ παλιά Σκήτη του Αγίου Πνεύματος.Ακολούθησαν η ίδρυση της Μεταμόρφωσης (1020) από κάποιον Κρητικό μοναχό Ανδρόνικο και το 1160 ιδρύεται η Σκήτη Σταγών ή Δούπιανη.Μετά από 200 χρόνια ο ασκητής Βαρλαάμ ιδρύει το Μοναστήρι των Τριών Ιεραρχών και των Αγίων Πάντων και αργότερα άγνωστοι ιερωμένοι δημιούργησαν τα Μοναστήρια Αγίας Τριάδος,του Αγίου Στεφάνου,της Υπαπαντής,του Ρουσάνου ή Αρσάνου,του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά,του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά,της Παναγίας της Μήκανης,των Αγίων Θεοδώρων, του Αγίου Νικολάου του Μπάντοβα,των Αγίων Αποστόλων,του Αγίου Γρηγορίου,του Αγίου Αντωνίου, του Παντοκράτορα,της Αγίας Μονής,του Προδρόμου,της Μονής Υψηλωτέρας  ή Καλλιγράφων,του Μοδέστου,της Αλύσεως,του Αποστόλου Πέτρου,του Αγίου Δημητρίου,του Καλλιστράτου,των Ταξιαρχών και του Ιωάννου του Μπουνήλα.

Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου,τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη,ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. Γενικά η μοναστική ζωή στα Μετέωρα σημείωσε ύφεση στα χρόνια της παρακμής και της πτώσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της συνακόλουθης οθωμανικής κατάκτησης της Θεσσαλίας το 1393. Ωστόσο,από τα τέλη του 15ου αιώνα και κυρίως το 16ο αιώνα τα Μετέωρα γνωρίζουν τη μεγαλύτερή τους ακμή,καθώς ιδρύονται νέες μονές,καθολικά και μοναστηριακά κτίσματα,τα οποία κοσμούνται με απαράμιλλης τέχνης αγιογραφίες.Με την πάροδο του χρόνου η μοναστηριακή αυτή πολιτεία άρχισε να ενισχύεται με μοναχούς για να φθάσει στο απόγειο της ακμής της γύρω στο 17ο αιώνα.Όμως, από την εποχή αυτή αρχίζει και η παρακμή με αποτέλεσμα σήμερα να λειτουργούν μόνο τα μοναστήρια της Μεταμόρφωσης, του Βαρλαάμ,του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά,του Ρουσάνου,της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου,καθώς και κάποια τμήματα ορισμένων άλλων,ενώ τα υπόλοιπα έχουν εξαφανισθεί.
Τα Μετέωρα,λόγω και της μορφολογίας τους,πρόσφεραν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ιδανικό καταφύγιο για το μοναχισμό και διέσωσαν μνημεία του πολιτισμού και έργα της μεταβυζαντινής τέχνης.Στις αρχές του 19ου αιώνα πολλά μοναστήρια λεηλατήθηκαν από το στρατό του Αλή Πασά.
Στη δεκαετία του 1920 λαξεύτηκαν κλίμακες και σήραγγες στους βράχους καθιστώντας τις μονές προσβάσιμες από το γειτονικό οροπέδιο κι έτσι η παραδοσιακή μέθοδος επικοινωνίας και ανεφοδιασμού τον μονών με ανεμόσκαλες,σκοινιά,τροχαλίες και καλάθια,σταδιακά εγκαταλείφθηκε

Εκκλησίες εκτός πόλης Τρικάλων
Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού Δολιανών 
Το πλέον αξιοθαύμαστο είναι η ιερά μονή του Τιμίου Σταυρού στον οικισμό των Δολιανών.Είναι διάσημη για την μοναδική αρχιτεκτονική της.
Βρίσκεται μεταξύ Δολιανών και Κρανιάς στην καρδιά της Νότιας Πίνδου.Απέχει από την Καλαμπάκα 50 χιλιόμετρα και το συνδέει με τον κεντρικό δρόμο ένας χωματόδρομος 500 μέτρων.Είναι χτισμένο σε μια ράχη σε υψόμετρο 1.150 μέτρα.Δεν είναι όμως ορατό από τον κεντρικό δρόμο γιατί πραγματικά το κρύβει ένα δάσος από πανύψηλα έλατα.
Πρέπει να χτίστηκε τον 17ο αιώνα αλλά επειδή δεν υπάρχουν πηγές πληροφοριών είναι άγνωστη η ακριβής χρονολογία.Κάηκε χωρίς να καταστραφεί εντελώς από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1943 (ίσως για αντίποινα για την εκτέλεση εκεί 80 Γερμανών αιχμαλώτων).
Το μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού πριν καεί είχε μοναχούς.Τώρα είναι έρημο.Γιορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου και κάθε χρόνο παρευρίσκεται και χοροστατεί στη Θεία λειτουργία ο Μητροπολίτης μας.Γιορτάζει επίσης και στις 15 Αυγούστου.Να αναφέρουμε εδώ ότι με εράνους και δωρεές των κατοίκων της Κρανιάς περισσότερο έγιναν κάποια έργα αναστηλώσεως και συντήρησης με την εποπτεία βέβαια του Υπουργείου Πολιτισμού.
Μένουν όμως και άλλα να γίνουν.Βλέποντάς το απέξω πραγματικά σε εντυπωσιάζει.Είναι κτισμένο με πέτρα και σκεπασμένο με πλάκες και είναι ρυθμού Βασιλικής μετά τρούλων. Εκείνο που το κάνει μοναδικό είναι οι πολλοί Τρούλοι.Ο κεντρικός τρούλος μάλιστα (τελευταία έγινε η ανακαίνιση του) είναι διπλός (διώροφος) κάτι σπάνιο νομίζουμε με τους 13 τρούλους .
Στην πλευρά της κυρίας εισόδου που είναι νότια υπάρχουν σκαλιστές–γλυπτές πέτρες με μορφές των :Αγίου Γεωργίου,Δημητρίου,Κωνσταντίνου και Ελένης κ.λ.π.
Εντυπωσιακή είναι και η δουλεμένη με μεράκι μονοκόμματη πέτρα που περιβάλλει την Βόρεια ξύλινη πόρτα με το μεγάλο κλειδί.Αντίθετα η δυτική καινούργια πόρτα περιβάλλεται από κομματιαστές πέτρες.Διαφορά τεχνιτών–μαστόρων;Ίσως.Και οι δύο είσοδοι είναι μικροί και πρέπει να σκύψει όποιος θέλει να εισέλθει.Ευλαβικό προσκύνημα;Μπορεί.
Το εσωτερικό είναι λίγο σκοτεινό και το λιγοστό φως μπαίνει από τα μικρά παραθυράκια των τρούλων.Ρεύμα δεν υπάρχει.Η στέγη στηρίζεται σε σειρές από κολώνες φτιαγμένες από πέτρες πελεκητές στρογγυλές τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη.Τα τόξα και οι αψίδες που σχηματίζονται στις ενώσεις των κολώνων στην κορυφή καθώς και οι θόλοι,το κάνουν εντυπωσιακό.Έχει γίνει μεγάλη χρήση ελαφρόπετρας (πωρόλιθου) για μείωση του βάρους. Μεταξύ οροφής και σκεπής υπάρχουν μεγάλα κενά κρύπτες.Εντύπωση προκαλούν επίσης και οι μικρές και μεγάλες κόγχες.Σε διάφορα σημεία στους τοίχους είναι κτισμένα πήλινα αγγεία με στόμια προς το εσωτερικό του ναού.Σκοπός τους;Η καλή ακουστική.Το εσωτερικό είναι ασοβάτιστο.
Στην Καστανιά η εκκλησία του αγίου Αθανασίου (18 ος αιώνας) και το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου.
Στην Ανθούσα η ιερά μονή της Αγίας Παρασκευής με τοιχογραφίες από το 1736.
Στο Χαλίκι το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία,ο ναός της Αγίας Παρασκευής (1785) ο ναός του Αγίου Γεωργίου (18 ος αιώνας).Στη συμβολή του Χαλικιώτικου και του Λεπενιτσιώτικου ρέματος βρίσκουμε το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας (18 ος αιώνας)
Στο Κατάφυτο η τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Νικολάου (1763).
Στην Αγία Παρασκευή η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Στο Γαρδίκι η μονή Ανταποδόσεως Κοίμησης της Θεοτόκου, κοντά στη γέφυρα Αλεξίου.
Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στην Αηδόνα
Χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, με καμπαναριό που χρονολογείται από το 1884
Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στον Κλεινό
Χρονολογείται από το 1787
Ι.Μ. Ταξιαρχών στην Γλυκομηλιά
Χρονολογείται από τον 18ο αιώνα
I.M. Iωάννου του Προδρόμου στην Καλογριανή
Ι.Μ. Ταξιαρχών στην Χρυσομηλιά

Ιερά Μονή Χρυσίνου στον Κλεινό
Βρίσκεται στη θέση Μπουζιάνια, σε υψόμ. 680μ..Σώζεται μόνον τοκαθολικό,ενώ από την άλλοτε μεγαλόπρεπη διώροφη πτέρυγα των κελλιών που κατελάμβανε τη βόρεια και δυτική πλευρά σώζονται σε ικανό ύψος οι εξωτερικοί τοίχοι με τις ξυλοδεσιές.
Η σημερινή μονή κτίσθηκε σ΄ ανάμνηση της καταστραφείσης ομώνυμης μονής που ήταν κτισμένη λίγο πιο κάτω στη θέση Χρύσινο.Το καθολικό που είναι μονόχωρος ναός κοσμούν αγιογραφίες που φιλοτέχνησαν το 1740 Καλαρρύτες ζωγράφοι.
Έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.Από το Χρύσινο προήλθε πριν από τα μέσα του 14ου αι.ο Μακάριος,ο πρώτος της Σκήτης των Σταγών (Δούπιανη) που γύρισε αργότερα και μόνασε πάλι εκεί.



Ι. Μ. Αγ. Αποστόλων στον Κλεινό
Βρίσκεται σε ύψος 1160 μ. και 2χιλ. ΒΑ του οικισμού του Κλεινοβού.
Σώζεται μόνον το καθολικό,που ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό τύπο των καθολικών του Αγ. ΄Ορους, τον λεγόμενο αθωνίτικο τύπο,με τοιχογραφίες που υπογράφουν Σαμαριναίοι ζωγράφοι.Ενδιαφέρον παρουσιάζει το τρίγλωσσο ρητό που είναι γραμμένο στην εκκλησιαστική, νεοελληνική και κουτσοβλάχικη γλώσσα.

Ι.Ν. Αγ.Γεωργίου στον Κλεινό
Από τα σπάνια δείγματα του τύπου σταυρεπίστεγου ναού,στο Θεσσαλικό χώρο που χρονολογείται από το 1778

Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας

Η γυναικεία μονή της Κοιμήσεως Θεοτόκου Γκούρας είναι κτισμένη σε μια πλαγιά του Ιτάμου κοντά στην Πύλη,ΝΔ των Τρικάλων και σε ύψος 640 μ. Απέχει από τα Τρίκαλα 22 χλμ. και από την Πύλη 3 χλμ. Από το μοναστήρι μπορεί να δει κάνεις όλο τον κάμπο των Τρικάλων και τα απέναντι βουνά των Αντιχασίων.

Η μονή ιδρύθηκε το 1743 με δαπάνη τ ου άρχοντα Δημάκη από το χωριό Χαλίκι του Ασπροποτάμου. Σχετική μαρμάρινη επιγραφή που βρίσκεται στο μοναστήρι επιβεβαίωνε τους ιδρυτές του μοναστηριού, τον ηγούμενο Κοσμά και τον κύριο Δημάκη, οπλαρχηγό των Αγράφων και της Στερεάς Ελλάδας.Η ίδρυση της μονής της Γκούρας είναι απόδειξη του ρόλου που έπαιξε η εκκλησία και τα μοναστήρια στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Το 1870 η μονή λεηλατήθηκε από τους Τούρκους,το 1823 κάηκε από τον Σούτζε Κόρτζα,ενώ το 1854 καταστράφηκε και πάλι.Το 1864 ανανεώθηκε για να πυρποληθεί και πάλι στις 11 Μαΐου του 1878 γιατί χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο των επαναστατών για.Την επίθεση τους εναντίον του Μουζακίου.Ξαναχτίστηκε το1893 από τον νέο ηγούμενο Μελέτιο Καρανίκα.Τέλος το 1943 βομβαρδίστηκε και κάηκε από τους Γερμανούς,ενώ το 1960 κατέρρευσε ο ετοιμόρροπος ναός.

Με εντολή του αείμνηστου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου το 1961 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο.Σχετική απόφαση δημοσιεύτηκε στο. ΦΕΚ,τεύχος Β’, αριθ. 37/19 Ιανουαρίου 1965.
Από το 1961 με την εγκατάσταση δύο γυναικών μοναχών άρχισε η ανακαίνιση του μοναστηρίου.Το 1972 ήρθαν  άλλες δύο μοναχές από τη Μονή Σταγιάδων.Το 1979 μέχρι το 2000 υπό την επίβλεψη και την προσφορά της μακαριστής γερόντισσας Θεοδότης το μοναστήρι γνώρισε πλήρη άνθιση και ανοικοδομήθηκε.Στις 26/6 του 1986 θεμελιώθηκε από το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιο,το νέο καθολικό της μονής, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ο επισκέπτης φεύγει από εκεί με άριστες εντύπωσεις και σε αυτό συντελεί κατά πολύ η φιλόξενη διάθεση των μοναχών.Από το 1924 υπάγονται στο μοναστήρι και τα μοναστήρια της Αγίας Παρασκευής Νεραϊδοχωρίου και Αγίου Μόδεστου Πύρας.
Στο μοναστήρι τελούνται καθημερινά όλες οι ακολουθίες.
Κάθε Κυριακή τελείται Θεία Λειτουργία από τ ις 6.00 - 9.30.Η ιερά Μονή Γκούρας βρίσκεται,κάτω από την κανονική δικαιοδοσία και ποιμαντική μέριμνα του Σεβασμιωτάτου.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ
Στο Νομό Τρικάλων υπήρχαν από πολύ παλιά οι Επισκοπές:
α) Τρίκκης,
β) Σταγών,
γ) Γαρδικίου και
δ) Λαρίσης,που υπάγονταν στη Μητρόπολη Λαρίσης.
Στην πορεία του χρόνου οι Επισκοπές Γαρδικίου και Περιστεράς συγχωνεύτηκαν με εκείνη της Τρίκκης.
Με το Β.Δ. της 22-1-1900, που δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθ. ΦΕΚ 16 Α/ 22-1-1900,ορίζεται ο αριθμός των Επισκοπών της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στο άρθρο 2,ιη: «η Επισκοπή Τρίκκης και Σταγών περιλαμβάνουσα το Νομό Τρικάλων και έχουσα έδρα τα Τρίκαλα».Έτσι ενώθηκαν οι Επισκοπές Τρίκκης και Σταγών σε μία.
Με το Νόμο 1951/1991,άρθρο 12,« ιδρύονται κατ’ άκραν εκκλησιαστικήν οικονομίαν στην εκκλησία της Ελλάδος προσωρινές και προσωποπαγείς Ιερές Μητροπόλεις ως κατωτέρω…. 4.Ιερά Μητρόπολη Σταγών και Μετεώρων με έδρα την Καλαμπάκα και περιφέρεια όλες τις Κωμοπόλεις και τα χωριά της επαρχίας Καλαμπάκας που αποσπώνται από την Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης » (Π.Δ. της 30-5-1991,ΦΕΚ 84 Α /31-5-1991,σελ. 1248).Έτσι,η Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών έμεινε μόνο με την επαρχία Τρικάλων.
Η Επισκοπή Τρίκκης προήχθη σε Αρχιεπισκοπή από το Δεκέμβριο του 1885,σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
Το 1899 υποβιβάστηκε πάλι σε Επισκοπή ( Νόμος ΒΧΔ΄,Ε΄ 14, Β.Δ. της 8-7-1899,ΦΕΚ 136 Α /8-7-1899).
Από το 1922 διατελεί ως Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών.
Ο πρώτος γνωστός Επίσκοπος Τρίκκης είναι ο Διόδωρος,που έλαβε μέρος και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας ( 325 μ.Χ.).
Άλλοι Επίσκοποι αρχαίοι μνημονεύονται: Ηλιόδωρος,Διονύσιος ο Φιλόσοφος,κ.ά.
Το 18ο αιώνα: Κωνστάντιος Α΄ (ο πρώτος μετά την ανασύσταση της επισκοπής Τρίκκης,1739),Αμβρόσιος, Γαβριήλ.
Στο 19ο αιώνα ανήκουν: Κύριλλος, Ιωσήφ, Προκόπιος Α΄, Άνθιμος, Μελέτιος, Κωνστάντιος Β΄, Μελέτιος, Προκόπιος Β΄.
Στον 20ό αιώνα: Άνθιμος,Πολύκαρπος Θωμά,Χερουβείμ Άννινος,Δωρόθεος Νάσκαρης,Διονύσιος Χαραλάμπους,Σεραφείμ Στεφάνου,Στέφανος Αφεντουλίδης και από το 1981 ο νυν Αλέξιος Μιχαλόπουλος.


ΔΩΡΟΘΕΟΣ Νάσκαρης
Μακαριστός Μητροπολίτης Τρίκκης καὶ Σταγῶν Δωρόθεος ( 28-04-1952/24-06-1959)
Στὴ συνεδρίαση τῆς 28ης Μαρτίου 1952 καὶ δυνάμει τοῦ 1882/1951 Νόμου «περὶ ρυθμίσεως  ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν ἐξέλεξε Μητροπολίτη Τρίκκης καὶ Σταγῶν.Ἀπὸ τὴ θέση αυτή συνέχισε τὸ κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ του ἔργο,ἱδρύοντας Ἐκκλησιαστικὸ οἰκοτροφεῖο γιὰ τὰ ὀρφανὰ παιδιά-θύματα πολέμου καὶ γηροκομεῖο στὰ Μεγάλα Καλύβια. Ἵδρυσε,ἐπίσης, τὴ χριστιανικὴ ἀδελφότητα κυριῶν Τρικάλων «Ἡ Ἁγία Βαρβάρα»,τὸν θρησκευτικὸ σύλλογο «Ὁ καλὸς Σαμαρείτης»,τὸν χριστιανικὸ ὅμιλο κυριῶν «Ἡ Ἁγία Ἐπίσκεψις» καὶ τὸν χριστιανικὸ ὅμιλο κυριῶν «Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος».
Ἀξιοποίησε τὴ μοναστηριακὴ περιουσία τῆς Μητροπόλεως καὶ ἡ πατρική του μέριμνα ἀγκάλιασε ὅλο τὸ ποίμνιο τῆς ἐπαρχίας του.
Τὸ βράδυ τῆς 24ης Ἰουνίου 1959 εὐρισκόμενος στὸ σπίτι τῆς ἀδελφῆς του Λαμπρινῆς Τρυφωνοπούλου στὴν Ἀθήνα, γιὰ τὴ συμμετοχή του στὴν ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἰεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπεβίωσε αἰφνιδιαστικὰ ἀπὸ καρδιακὴ προσβολή. Ὁ ἐνταφιασμὸς του ἔγινε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὰ Τρίκαλα.

Χαρακτηριστική φωτογραφία του Στρατηγού του Ε.Δ.Ε.Σ. και των ανταρτών του, μαζί με το Μητροπολίτη  Δωρόθεο (που φέρει στρατιωτική στολή και εγκόλπιο), οι οποίοι εξέρχονται του Αρχοντικού προς το κατηφορικό σοκάκι.