Ένα έθιμο που έχει σημείο αναφοράς το 1887,όταν 17 οικογένειες Μακεδόνων μετά το διωγμό από τους Βούλγαρους,εγκαταστάθηκαν στη Φήκη και έφεραν μαζί τους το έθιμο.Με τη ζωντάνια της νεολαίας του χωριού, που η συμμετοχή τους είναι συγκινητική (σήμερα που πολλά ήθη και έθιμα ξεφτίζουν) και με την καλή διάθεση όλων των παρευρισκομένων,μικρών και μεγάλων,η εκδήλωση γίνεται με απόλυτη επιτυχία κάθε χρονιά. Επειδή νηστικό αρκούδι δε χορεύει,κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μοιράζεται σε όλους τηγανιά με ντόπια λουκάνικα,κρασί, αναψυκτικά και καραμέλες στα μικρά παιδιά με τον τρουβά.
Το έθιμο με τα καρκατζάλια συμβολίζει τη μετάβαση από το χειμώνα στην άνοιξη,εξού και η έγκυος νύφη καβάλα στο άλογο (αντί για την καμήλα).Ενεργό ρόλο είχε ο αράπης,το όργανο της τάξης και φυσικά η αρκούδα που δεν σταματά να χορεύει από τη στιγμή που τρώει την τηγανιά.Στο έθιμο συνυπάρχουν ο χριστιανισμός με τον παγανισμό.