
Στο πρώτο ανήκει το μεγάλο και επιβλητικό γεφύρι του Δροσερού,στο δεύτερο η κεντρική σήμερα πεζογέφυρα της πόλης.Για τα σιδερένια γεφύρια του νομού Τρικάλων,ειδική αναφορά κάνει μέσα από στοιχεία πολυετούς εργασίας ο ερευνητής και συγγραφέας Νεκτάριος Κατσόγιαννος, σε έκδοση που κυκλοφόρησε με την ευγενική χορηγία του Ιδρύματος “Λέων. Κ. Μακρή-Ιατρού”.
Σημαντική ιστορική αξία έχει η αναφορά του ερευνητή στο πώς ένας Νεοζηλανδός στρατιωτικός έσωσε την κεντρική γέφυρα της πόλης μας.Η συγκεκριμένη οδογέφυρα έχει μήκος 24 μέτρα και πλάτος 8,25 μέτρα.
Ο κεντρικός φορέας αποτελείται από έξι τόξα,με άνω και κάτω πέλμα,συνδεδεμένα με κάθετα δικτυωτά γωνιακά πλέγματα.
Στο πάνω μέρος των τόξων υπάρχουν αντίστοιχοι σιδηροδοκοί,μικρότερης διατομής, οι οποίοι φέρουν άνω και κάτω πλέγμα.Είναι και αυτοί συνδεδεμένοι με τα τόξα του κυρίως φορέα με κάθετα γωνιακά πλέγματα, καθώς και με σιδηρόβεργες.
Το παραπάνω οριζόντιο σύμπλεγμα αποτελεί τον σκελετό του καταστρώματος.Το όμορφο αυτό στολίδι αποφάσισαν,σύμφωνα με τον ερευνητή, οι Άγγλοι,κατά την υποχώρησή τους,τον Απρίλη του 1941 να το καταστρέψουν.
Η έκρηξη δεν δημιούργησε ιδιαίτερα σοβαρό τραύμα στα τόξα,γεγονός το οποίο φαίνεται από τα δύο μικρά ελάσματα που τοποθετήθηκαν και είναι ορατά στο σημείο της έκρηξης.
Το ότι παρέμεινε,διευκρινίζει ο κ. Κατσόγιαννος,ανέπαφη και δεν καταστράφηκε,οφείλεται στις φιλικές διαθέσεις ενός Νεοζηλανδού στρατιωτικού,ο οποίος, την τελευταία στιγμή τράβηξε, ένα μέρος των καλωδίων που συνέδεαν τα εκρηκτικά με το ειδικό μανιατό που το είχαν εγκαταστήσει στο σημείο όπου είναι σήμερα το ξενοδοχείο “Αχίλλειον”.
Ο άνθρωπος, αυτός,προσθέτει ο ερευνητής,πηγαίνοντας προ ετών,στα Μετέωρα θεώρησε καλό να επισκεφθεί τον τότε δήμαρχο Τρικάλων κ. Παπαστεργίου, και να του εκμυστηρευτεί, μεταξύ άλλων και το παραπάνω γεγονός.Την αντιστρατιωτική του αυτή πράξη,όπως εξήγησε, αποφάσισε την τελευταία στιγμή,επηρεαζόμενος από την ιδιαίτερα αισθητική εμφάνιση της γέφυρας και από τη σκέψη ότι η καταστροφή της δεν θα προκαλούσε ιδιαίτερα προβλήματα στους Γερμανούς.