Το ημερολόγιο έγραφε 13 Μαΐου 1898 όταν οι κάτοικοι της Κουτσούφλιανης (Πλατάνιστος), αποφάσισαν να αψηφήσουν τις αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων και να περάσουν στην ελεύθερη Ελλάδα πυρπολώντας το χωριό τους. Οι Κουτσουφλιανιώτες γνωρίζοντας τις επιπτώσεις του εγχειρήματός τους προτίμησαν τη λευτεριά από τη σκλαβιά.
Πέρασαν την μεθόριο και «κούρνιασαν» γύρω από τη Μονή Λιμποχώβου δημιουργώντας τη νέα Κουτσούφλιανη. Μαζί τους,στο δρόμο της αξιοπρέπειας,πήραν τα οστά των προγόνων τους,τα λάβαρα και τις εικόνες.
Το Ελληνικό Έθνος πληγωμένο από την ταπείνωση του χαμένου πολέμου,στην πράξη των Κουτσουφλιανιτών βρήκε αναπάντεχο στήριγμα.Αν οι φτωχοί Βλάχοι Κουτσουφλιανιώτες σήκωσαν μια φορά περήφανα το κεφάλι τους προς τη λευτεριά,το Έθνος ώφειλε δέκα φορές περισσότερο να αναθαρρήσει για να επουλώσει τα τραύματά του και να βαδίσει το δρόμο της αξιοπρέπειας.Σε καιρούς χαλεπούς,όπου η βολή και το εύκολο κυριαρχούν,η Κουτσούφλιανη και το παράδειγμά της έχει και για εμάς τους σύγχρονους απογόνους και ένα μήνυμα που μας παραδίνεται με τη φράση του Καβάφη,ο οποίος μας καλεί να αποδειχτούμε ακόμα και στη τύρβη της καθημερινότητάς μας, «ες ομικρόν σπουδαίοι….
Ιδού λοιπόν γιατί μας φαίνεται ότι ο χρόνος, στις 13 του Μάη 1898 μοιάζει να σταματά.Γιατί το μήνυμα της ημέρας είναι διαχρονικό….