Το Δούσικο βρίσκεται βόρεια της πόλης των Τρικάλων,στα ριζά του βουνού Κόζιακα,όπου στην καρδιά του φιλοξενείται η Ι.Μ.Αγ.Βησσαρίωνα.Οι κάτοικοι του χωριού προς τιμή του Αγίου Βησσαρίωνα, ονόμασαν το χωριό Άγιο Βησσαρίωνα,όπως υπάρχει και σήμερα.Δυστυχώς την 9-6-1943 πρωινές ώρες,ο ιταλικός στρατός,αποφάσισε για άγνωστους λόγους να επιτεθεί και να καταστρέψει το πανέμορφο χωριό.Η πληροφορία έφτασε τις πρωινές ώρες και οι κάτοικοι άρον – άρον παίρνουν τα υπάρχοντά τους,τα παιδιά τους & καταφεύγουν στο πυκνό δάσος του βουνού Κόζιακα.Οι νέοι του χωριού τρέχουν με τα λιανοντούφεκα και κάνουν πρόχειρη άμυνα στην θέση Σουρβάλα,μία ραχούλα που καταλήγει στον Πορταϊκό ποταμό,που απέχει ένα χιλιόμετρο από το χωριό.Οι Ιταλοί προερχόμενοι από Τρίκαλα έπρεπε να περάσουν από την Σουρβάλα.
Όταν πλησίασαν σε απόσταση βολής,οι μαχητές του χωριού,αιφνιδιάζουν τον ιταλικό στρατό, με καταιγισμό πυρών και τον υποχρεώνουν να παραμείνει πρηνηδόν για αρκετή ώρα.Ο χρόνος κυλά υπέρ των κατοίκων που υποχωρούν και ερημώνουν το χωριό.Όταν οι Ιταλοί μπαίνουν, μετά από αρκετή καθυστέρηση στο χωριό,άρχισαν να πυρπολούν τα σπίτια των κατοίκων.Μέσα σε λίγες ώρες ο ουρανός καλύπτεται από αναδυόμενες φλόγες και πυκνούς καπνούς.Η καταστροφή είναι γεγονός.Όταν οι κάτοικοι απελπισμένοι επιστρέφουν στο χωριό, διαπιστώνουν πως οι Ιταλοί στρατιώτες εκτέλεσαν εν ψυχρώ εννέα συγχωριανούς τους, μετετράπησαν τα συναισθήματα τους σε θρήνο.Οι νέοι του χωριού οργισμένοι,εντάσσονται στις οργανωμένες ομάδες Εθνικής Αντίστασης,ορκισμένοι να πάρουν εκδίκηση.
Η μάχη της Σουρβάλας ήταν σημαντικότατη για τους κατοίκους του χωριού.
Ο λόγος ήταν ότι δόθηκε χρόνος για αποχώρηση από το χωριό,διαφορετικά σήμερα θα μιλούσαμε για μία μεγάλη τραγωδία.Το μήνυμα που πέρασε στην γύρω περιοχή ήταν ότι ο Ιταλικός στρατός δεν είναι άτρωτος και πρέπει να αντιμετωπίζεται με σφαίρες και όχι με ροδοπέταλα.
Η αλληλοβοήθεια των κατοίκων δημιούργησε το νέο χωριό,τον Άγιο Βησσαρίωνα.